Bij Toneelhuis wacht je graag op Godot

De tekst is geweldig, de acteurs zijn geweldig. Tel daarbij op dat Toneelhuis Olympiade Dramatique 'Wachten op Godot' speelt in een immens grote en bovenal lege loods, dan klopt werkelijk alles. Deze voorstelling is een parel en ontzettend goed gespeeld. Timing, wisseling van drama naar slapstick, beresterk.

 De Ierse toneelschrijver Samuel Becket schreef zijn klassieker over twee zwervers die vooral wachten en de tijd drijven met bizarre gesprekken in 1953. Vladimir en Estragon of korter: Didi en Gogo, begroeten elkaar en het lijkt alsof ze elkaar lang niet hebben gezien, maar wat blijkt: een dag eerder waren ze ook op deze lege vlakte. Een solitaire boom met weinig bladeren is het enige wat de leegte breekt. Waarschijnlijk was het duo twee dagen geleden ook hier, drie dagen geleden ook.

In de war

De twee zijn in de war, hun geheugen laat ze in de steek. De schoenen knellen, Vladimir moet vaak plassen en met hun gesprekken springen ze van de hak op de tak. De omgeving is kaal en leeg, de gesprekken zijn leeg, er zijn meer vragen dan antwoorden en de boom komt uitsluitend ter sprake omdat die de mogelijkheid biedt voor ophanging.

De komst van de rijkaard Pozzo en zijn onderdanige, koffers sjouwende knecht Lucky zorgt voor afleiding, hoe pijnlijk ook. Pozzo vernedert zijn knecht. Als de twee vertrekken komt een jongen aangerend. Hij heeft een boodschap van Godot: hij komt niet vandaag, maar morgen zeker.

Alsmaar wachten

De dag erna zijn de zwervers terug. Ze wachten, ontmoeten Pozzo opnieuw en wachten. De zwijgende, hijgende  Lucky barst plots uit in een onnavolgbaar quasi-wetenschappelijk betoog. Als Pozzo en Lucky weg zijn komt opnieuw de jongen. Zijn boodschap luidt hetzelfde: Godot  zal vandaag wederom niet verschijnen, maar morgen, morgen zeker.

Waar wachten de twee op? Waar wachten mensen überhaupt op? Op zingeving? Op een antwoord op de vraag wat het leven  voor zin heef?  De absurdisten uit de vorige eeuw hadden een duidelijk antwoord. Je kunt je in je leven zoeken naar invulling, je onderdompelen in macht, in kunst, in kennis, in verveling, je kunt de hoop ook opgeven. Maar het leven heeft geen zin, het heeft absoluut geen zin om naar betekenis te zoeken, maar o is de wijze les: leef de zinloosheid met volle teugen.

Actueel

Met acteurs Koen De Sutter, Tom Dewispelaere, Nico Sturm en Tom Van Dyck heeft Toneelhuis een ijzersterke bezetting voor deze 'Wachten op Godot.' En nergens lijkt het stuk gedateerd. In dit tijdsgewricht met oorlog, onrust, populisme, pandemieën en veel waanzin is 'Wachten op Godot' super actueel. Gelukkig is er schoonheid, zoals deze voorstelling.

De keuze om deze locatievoorstelling te spelen in een immense loods waar de leegheid voelbaar is, is een prachtige vondst. Dat beeld, de immense leegte blijft achter op het netvlies en komt diep binnen. Die leegte neem je mee. 

Een aanrader.