Een aanraking tussen mannen, zomaar, zonder bijbedoeling. Het ene moment teder, vaak speels, soms hard en agressief. In de dansvoorstelling Tender Men van de choreograaf Koen DePreter spelen zijn dansers met nabijheid tussen mannen. Dat leidt tot een licht en hoopvol caleidoscopisch stuk met de krachtige boodschap dat kwetsbaarheid en tederheid tussen mensen het winnen van destructie.
Met het zaallicht nog half aan komen vier mannen op, Ze lopen in shirts en korte broeken: groen, oranje, zwart, wit. De een heeft een rastakapsel, de ander spierwitte haren, de derde is donker.
De verscheidenheid van de performers valt op. Alle vier zijn ze anders, ook wat hun achtergrond betreft en toch ontstaat er verbinding, althans de vier zoeken met wisselend, maar ook een groeiend succes naar een hechte band. Het oogt als een innerlijke noodzaak.
Een veelarmig organisme
De vier lopen in koppels, ze wandelen langs en met elkaar, ze rennen, ze vallen, ze springen en raken elkaar steeds even aan. Met vieren rollen ze over de grond en vormen een organisme met veel benen en armen.
Vaak zijn er strelingen, zelfs kussen. De vier kussen elkaar, ze spelen daarmee. Een kus op het hoofd, op de schouder, op een been, op de voet, op de mond.
Een moment later verandert die intimiteit in agressiviteit. Een van de dansers krijgt harde, rake klappen van de anderen. Op zijn rug, op zijn schouder in zijn buik. Na de klappen volgen de schoppen. Het oogt gewelddadig, maar evengoed is het een ongemakkelijke uiting van amicaliteit.
Lijnrecht tegenover elkaar
Is dit mannelijk vriendschap? Het ene moment is er tederheid, het andere moment staan de vier lijnrecht tegenover elkaar. Zo is er een scène waarin de vier vechten voor nabijheid en is de ene performer de concurrent van de ander. Dat vraagt om ander gedrag: meer afstand, ruiger.
Maar bovenal overheerst in dit stuk tenderness, de boodschap dat met zachtheid niets mis mee is. Dat het schoonheid is. De kwetsbaarheid van de man mag gezien worden.
Bruce en Tina
De bewegingen in deze voorstelling lopen sterk uiteen: de achtergronden van de dansers zijn dan ook divers: Er is urban te zien, acrobatiek, ook klassiek en hedendaags. Ook de muziek huppelt heen en weer: Bruce Springsteen, Tina Turner, klassiek, gregoriaans. Boven is er veel feest, lichte muziek, disco, om te dansen, zodat de performers kunnen laten zien wat ze in huis hebben. Het ene moment zijn dat verstilde, ingetogen, in zichzelf gekeerde bewegingen, het andere moment een wilde dans in een kring, schouder aan schouder op metal-muziek.
Respect slaat over naar de tribune
Tender Men is een genot om naar te kijken, het stuk wordt gaandeweg sterker, al zijn niet alle scènes even boeiend. De dansers blijven dicht bij zichzelf. Ze stralen respect uit, naar de ander en naar zichzelf. Dat slaat over naar de toeschouwer.
Het gaat over mannen, over vriendschap, over liefde. Het gaat over mensen die lief willen zijn.
De Vlaamse choreograaf Koen DePreter is opgeleid op de Dansacademie in Tilburg. Hij komt met zijn dansvoorstellingen steeds terug naar de stad. Hij krijgt een plaatsje in het boek 'Dwarse Dansers', over dans in Zuid-Nederland, dat in de maak is
Foto: Stanislav Dobak
Tender Men van Koen DePreter.
Gezien: De Nieuwe Vorst Tilburg