Het zit wel goed met de opvolging in de komediantenfamilie Ronaldo. David en Danny zijn de zesde generatie in deze circusdynastie. Maar de zevende generatie klopt op de deur. En hoe? In de theatrale, komische, vooral weemoedige voorstelling Sono Io? maakt Pepijn, de zoon van Danny, zijn opwachting. Hij speelt samen met zijn vader, treedt in zijn voetsporen en streeft hem voorbij. Zo gaat dat tussen vader en zoon, Maar niet zonder slag of stoot.
In de ronde tent hangen waslijnen met daaraan witte lakens, ondergoed en andere kleding. Danny Ronaldo zit in een badkuip. Hij boent zichzelf en wast tussendoor de vaat: borden, bestek, en ook zijn sokken. Met zijn herkenbare trieste blik in de ogen zinken zijn gedachten naar successen in het verleden. Die zijn groot, zo zegt hij.
Applaus uit het verleden
Een oude bandrecorder moet dat bewijzen. Met weemoed luistert hij naar opnamen van een aanhoudend applaus. 'Sono Io', zegt hij herhaaldelijk, 'dit ben ik' het applaus is voor hem. Hij ontving het in wereldsteden.
Hoe weemoedig ook, vergane glorie in het kwadraat, met zijn perfecte timing krijgt hij de lachers op de hand. Als geen ander weet hij een grap te plaatsen, de climax net iets uit te stellen. Zijn taaltje is een grappig verbasterd Italiaans. 'Sono Io.'
Koffer in de hand
Een jongeman komt de wereld van de clown binnen. Netjes gekleed, een hoedje op het hoofd, een koffer in de hand. De verloren zoon komt thuis. Vader is trots op zijn zoon, maar vindt tegelijkertijd dat die nog veel van hem kan leren. Die jongen komt net kijken in het circusvak, daar is pa van overtuigd. De zoon kan echter best het een en ander, maar de oudere komiek wil zich niet zomaar van zijn troon laten stoten. Krampachtig houdt hij vast aan wat ooit was.
Zoon helpt een handje
Vader en zoon hebben respect voor elkaar, maar er is ook concurrentie. De zoon heeft drie hoedjes in zijn koffer, voor een jongleer-act. Maar pa Danny Ronaldo wil de zoon bewijzen dat hij die truc als de beste beheerst. Dat doet hij ook bij het jongleren met bordjes. Kijk eens hoe goed ik nog ben. Dat de zoon hem helpt, valt hem nauwelijks op.
Hangend aan een lamp
Bij het jongleren met bordjes balanceert Danny op een ronde stam met een stoel erop. Zijn zoon neemt de uitdaging aan. Hij wil een koffer op de ronde stam leggen. om daarop zijn evenwicht te tonen. Zijn vader lacht hem uit. 'Dat deed ik jaren terug ook al'. Maar het blijkt dat de zoon veel in zijn mars heeft, zeker als acrobaat. Hangend aan een lamp, hoog in de lucht, toont hij zijn kunsten.
Circus Ronaldo met 'Sono Io?.
Gezien: Circolo Tilburg
Foto: Frauke Verreyde.
Clown altijd op de voorgrond
Vader en zoon zijn aan elkaar gewaagd. Ook op muzikaal gebied, Beiden spelen een reeks blaasinstrumenten: trompet, sax, tuba. De twee laten zien dat ze de nodige circusdisciplines beheersen, maar de clown in hen staat altijd op de voorgrond. Ook als ze pianospelen, ook als ze beiden op de bovenkant van een kantelende piano balanceren.
Sono Io? is komisch, maar de melancholie is nooit ver weg. Herkenbare menselijke thema's als vergankelijkheid die samengaat met het ouder worden, de jonge generatie die de troon wil overnemen, drijven steeds naar boven.
Nog een zoon
Met de opvolging van Danny Ronaldo zit het wel snor. Zijn zoon Pepijn komt er aan en dan heeft de komiek nog meer kinderen die ook voor het circusvak kiezen, zoals zijn oudere zoon Nanosh. Die maakt autonoom voorstellingen. En ook de jongste zoon Angelo schijnt talentvol te zijn.
Staande ovatie
Maar Sonio Io? bewijst tegelijkertijd dat Danny Ronaldo nog lang niet klaar is. Hij valt met schijnbaar gemak, staand op een piano, in de witte badkuip. Dat is behendig en de grap die daarop volgt is geweldig. De timing dat is zijn grote kracht.
De oudere clown kiest ervoor om voor zijn zoon te applaudisseren, maar het applaus komt ook hem toe. Niet alleen op de tape van een oude bandrecorder. Maar live, lang, een staande ovatie.
Foto: Frauke Verreyde.