Een boek schrijven over dans in Brabant. Dat is gemakkelijk zou je denken. De informatie haal je om de hoek. Niets is minder waard. Voor 'Dwarse Dansers', dat is de titel van mijn boek, 'reis' ik de wereld over. Een kleine greep: een Zoomgesprek met een danseres in New York, een trip naar Brussel om een voorstelling te zien, even naar Turnhout om foto's te zoeken, een mailtje naar Arizona waar de moeder van een danser woont en meteen daarna een mail naar een fabrikant van speedboten bij het Gardameer. Een speedboat, heeft dat dan met dans te maken? Zeker. Lees verder.
Laat ik in Arizona starten. Daar woont de moeder van een succesvolle balletdanser die helaas veel te jong is overleden. Hij heeft gestudeerd op de Dansacademie in Tilburg, danste daarna bij het Kirov Ballet in St. Petersburg en tussen 1992 en 1999 bij Het Nationale Ballet in Nederland.
Ik verwerk zijn loopbaan in het hoofdstuk over de Dansacademie en dan is het natuurlijk prachtig als ik een foto van deze danser kan plaatsen. Via een voormalige vriend van deze virtuoze danser kom ik in contact met zijn moeder. Die woont niet meer in Tilburg, maar in de Verenigde Staten.
Via de mail vraag ik of ze mooie foto's heeft uit de periode dat haar zoon danste bij het Kirov Ballet. Of dat is gelukt? in het boek vind je het antwoord. De planning is dat het dit jaar verschijnt.
Speedboat
Dan dat mailtje naar Italië. Dansgezelschap Raz heeft een reeks voorstellingen gemaakt over een villa bij het Gardameer. Het achterliggende verhaal is prachtig, dat lees je allemaal in het boek. Om bij die opvallende villa te komen ging choreograaf Hans Tuerlings daar met de speedboat naartoe, samen met Dino Feltrinelli, een voormalig kampioen speedboat varen.
Maar was die Dino ooit wereldkampioen speedboat, dat verhaal deed de ronde, of won hij andere, grote races? De informatie in het boek moet natuurlijk correct zijn, dus heb ik contact gezocht met zijn familie. Zijn kleinzoon Mauro gaf me het antwoord.
Met de trein
Voor een goede dansvoorstelling kan ik natuurlijk naar de Schouwburg in mijn stad of naar theater De Nieuwe Vorst. Lekker dichtbij, inderdaad, maar om voorstellingen ven Brabantse of in Brabant opgeleide dansmakers te zien moet ik toch met regelmaat naar een andere stad: binnenkort weer naar Utrecht. Ook nog naar Maastricht..
Zo zag ik onlangs in Brussel de remake van dansvoorstelling 'De ultieme gevoelens van Crananch de Oude'. Dat is een productie van het Dansers Collectief uit Tilburg, gemaakt in 1990.
Het Brussels gezelschap Mousseax & Bonté heeft in 2024 de voorstelling in een nieuw jasje gestoken. Om een goed beeld te krijgen voor enkele alinea's in het boek is een reisje naar Brussel meer dan de moeite waard, eigenlijk noodzakelijk.
Van Kristel van Issum (voormalig T.r.a.s.h.) en United Cowboys, ook Brabantse dansmakers, gingen nieuwe voorstellingen in premiere in het Duitse Kassel. Ik had meermaals contact met het Staatstheater in Kassel.
Online en kranten
Om informatie in te winnen zijn interviews enorm belangrijk. Ook hiervoor is reizen noodzakelijk, meerdere malen naar Amsterdam, Rotterdam, Brussel, Antwerpen, Utrecht, het is part of the job. Binnenkort weer naar Turnhout. Online had ik uitvoerige gesprekken met dansmakers die inmiddels in Amerika, Londen, België en Duitsland wonen of aan het werk zijn in het buitenland. Zo sprak ik danseressen die in het verleden bij het gezelschap Raz hebben gedanst en nu in Duitsland wonen.
Verder haal in informatie uit buitenlandse kranten: dagbladen uit Amerika, Canada, Frankrijk, Duitsland, Canada, België, Groot-Brittannië en Ierland.
Dans in Brabant, om goed geïnformeerd te raken moet ik heel wat lange afstanden overbruggen.
Fysiek en via de digitale snelweg.
FOTO:' Winterwende', gemaakt door de Tilburgse choreograaf Kristel van Issum bij Staatstheater Kassel in Duitsland. @Admil Kuyler/Staatstheater Kassel
Het boek 'Dwarse Dansers' is mede mogelijk gemaakt door het Tilburgs Mediafonds met een bijdrage voor een deel van de reis- en verblijfskosten.
