De inhoud is hip, modern en kritisch, de vorm is soms traditioneel. In de voorstelling Fiq! (Word wakker!) toont het Marokkaanse circus Groupe Acrobatique de Tanger dat het het nieuwe circus omarmt, maar dat het niettemin teruggrijpt naar elementen van het klassieke circus.
Dat neemt niet weg dat Fiq! een waar spektakel is en soms erg inventief. Zo staat een acrobate op de schouders van een collega. Ze valt, wordt opgevangen en weer in de lucht geworpen. Dat filmt ze met de camera van haar mobieltje waarbij haar grimassen live op een scherm zijn te zien. Haar ontspannen lach knalt ervan af
Uitbundige cast
In Fiq! gebeurt veel. Te veel. Het is een snelle aaneenschakeling van acts door een jonge, uitbundige cast. Zo'n vijftien artiesten staan op de bühne, onder wie dj Dino die met zijn muziek de handelingen opzweept en soms treiterend vertraagt.
In het begin staat de dj bij de orkestbak en dirigeert hij het spektakel, maar halverwege krijgt hij een plekje op het podium. Of hij dat nu wil of niet. De acrobaten nemen de regie van hem over.
Applaus halen
De opbouw is traditioneel, zeker als de artiesten na een truc het applaus halen en daar nadrukkelijk om vragen. Dat zie je in het hedendaags circus eigenlijk nooit meer, tenzij het als gimmick is bedoeld.
Aan de andere kant lijkt deze hippe, energieke circusvoorstelling voor Marokkaanse begrippen juist erg vooruitstrevend en kritisch. Het is de stem van een jonge generatie. Zo worden maatschappelijke thema's als milieu, gelijkheid en vrouwenemancipatie aangekaart. Op het podium is zelfs een korte discussie over de basisbeurs. Moet elke burger een bedrag van de overheid krijgen of leidt dat juist tot luiheid en demotivatie?
Groupe Acrobatique de Tanger met 'Fiq!'
Gezien op Circolo
Foto: Jona Harnischmacher
Decor van rode kratjes
Fiq! is spektakel vanaf de eerste seconde. Acrobaten rennen van links naar rechts over het podium, ze buitelen en maken salto's. Nog voordat ze op adem kunnen komen rijdt een motor het toneel op waar binnen de kortste keren acrobaten opspringen of meerijden door aan elkaar te hangen. De voorstelling is dan net begonnen.
Hassan Hajjaj
De acrobaten zijn in het zwart gekleed, maar gaandeweg is er steeds meer kleur. Spelers dragen kleurrijke kleding en het decor is een opeenstapeling van rode kratjes. Daar sjouwen ze mee, daar maken ze een tribune van of een toren. De sfeer is geïnspireerd op het werk en het gedachtengoed van Hassan Hajjaj. De beeldend kunstenaar uit Marokko maakte ook kostuums en vormgeving van de voorstelling.
En er is veel tekst. Die spreken de acrobaten uit of teksten zijn te lezen op grote spandoeken met Arabisch schrift. Op het scherm staat de vertaling. Vrijheid, vrijheid, dat keert vaak terug.
Fraaie liederen
De subtiliteit zit in fraai gezongen liederen, maar ook in een luchtnummer waarbij een acrobate in een groot gewaad omhoog wordt gehesen. Ze rolt en glijdt naar beneden en verliest steeds meer kleding. Dat is bevrijding. Een bevrijding van rolpatronen, een bevrijding van opgelegde normen.
Mobiele telefoon
Bijzonder is het gebruik van de mobiele telefoon. Zo rent een acrobaat de zaal uit en wordt hij daarbij gefilmd met een mobieltje. Die beelden zijn live op het grote scherm op het podium te zien. De acrobaat rent als een bezetene door de lange gang van de schouwburg en gaat op zijn handen de trap af, tree voor tree. Dat is hoogstaande acrobatiek, onnavolgbaar ook.
Torens en urban
Zo wisselen vernieuwing en traditie elkaar af, want de acrobaten zijn ook meesters in het bouwen van menselijke torens. Dat is een eeuwenoude discipline uit Marokko. Een door spelers gedragen tapijt functioneert als trampoline aks een acrobaat hoog de lucht in wordt geslingerd. Maar net zo makkelijk tonen de performers een urban dance en bewegen ze op de hedendaagse muziek van hun dj.
Wat een energie. Een tandje minder zou fijn zijn, iets minder rommelig ook.
Foto: Jona Harnischmacher