Het kan aan het zonnige weer liggen, de fijne temperatuur, maar de dag dat ik buitenexpositie Lustwarande in de Oude Warande, het statige Tilburgse Sterrenbos, bezocht, voelde het evenement licht en speels. Een boom met vliegers en De Worstman hielpen daar een handje bij.
Lustwarande is een jaarlijks expositie waarbij internationale kunstenaars vaak nieuw werk presenteren. Er is telkens veel te ontdekken en te bevragen. Werken hebben doorgaans een grote mate van abstractie en ze vervreemden de omgeving, al hing er ooit een realistische afbeelding van een paard in een boom en lag een kunstwerk in de vorm van een levensechte olifant in het zand.
Toveren
Stations is het thema van 2021 en dit jaar zijn er meerdere luchtige werken te zien, werken die een glimlach tevoorschijn toveren.
Dat is niet bij het begin van de tentoonstelling. Het eerste werk is van de Italiaanse kunstenares Monica Bonvicini. Zij plaatste rode, aluminium schilden op bomen met soms stevige teksten erop. Die verwijzen naar macht en onderdrukking.
Het is een grimmige binnenkomer.
Standing Rabbit de naam zeg het al, is een sculptuur van een glanzend, staand konijn. Het staat uitdagend tussen de bomen en vraagt erom om van dichtbij te bekijken of aan te raken.
Vrolijks
Mark Manders plaatste een houten kist met een kop van een persoon erin. Van dichtbij blijkt dat alles anders is dan het lijkt. De kop bestaat uit twee tegen elkaar geplakte delen en het middelste stuk is verdwenen. Er is geen neus, er is geen kin.
En het werk lijkt van klei, maar is in brons gegoten. Je moet goed kijken, en nog eens. De kunstenaar zet je steeds op het verkeerde been.
Bij volgende staties bij Stations krijgt de expositie alsmaar een iets lichtere toon. Buiten valt veel vrolijks te ontdekken. Dat mag best een keer, zo na een lange corona-periode waarin iedereen vooral serieus op de binnenwereld was gericht.
Worst
Erwin Wurm uit Oostenrijk spant de kroon. Zijn bronzen figuur lijkt op een worstman (armen van worstjes, benen van worstjes, een lijf in de vorm van een worst). Het werkt op de lachspieren. Die worstman staat pontificaal in het bos. Je kunt niet om hem heen.
Voor Wurm hoorde worst in zijn kindertijd tot het alledaagse voedsel, hij groeide ermee op. Hij ziet de worst als een icoon voor Duitstalige landen. Het werk van Wurm is intrigerend, ook dwingend. Je blijft lange tijd naar zijn Hans Worst kijken. Alsof hij niet wil dat je weggaat
Vliegers
Ook vrolijk en speels is de natuurlijke installatie van de Iraans/Nederlandse kunstenaar David Nuur. Hij hing honderden vliegers in een imposante, rode beukenboom. Die zijn al van ver te zien.
Hij liet zich inspireren door een aquarel van een boom met vliegers. Dat beeld is nu in werkelijkheid te zien. Natuur, zon, vliegers, het roept beelden op van spelende kinderen in een oosters land, maar het maakt ook het kind in jezelf wakker.
Bij mij wel tenminste.
Deze editie van Lustwarande doet minder een beroep op het hoofd, op de kunstbeschouwelijke kwaliteiten van de kijker, maar meer op zijn/haar onderbuik.
Ervaren en merken wat er met je gebeurt.
Dat is ook bij Nocturnal Reading van Marien Schouten. Hij maakte een enorme installatie van multiplex, zo groot als een huis, waar de kijker naar binnen kan en in alle rust mag rondstruinen. Die ziet dan een boekenkast, stoelen, een bed en mag zijn eigen verhaal bedenken.
Drinken
Dat gebeurt ook bij het laatste werk in het Sterrenbos, Schön Hell van Maria Roosen. Zij plaatste objecten in de vorm van volle bierglazen en -pullen op horizontale takken, hoog in de bomen. Het is even zoeken, maar dan openbaren die meters bier zich. Zo plaatst ze beelden van een drinkgelag in je hoofd
En als je de glazen ziet, dan krijg je zin in een pilsje.
Ik wel tenminste.
