De ingrediënten: twee artiesten in ochtendjassen en een witte fiets. Het eindresultaat: een prachtige, poëtische en ontroerende circusvoorstelling met adembenemende acrobatiek in de piste én op de vierkante meter, verweven met persoonlijke verhalen en indrukwekkende zang.
Het duo Alta Gama bestaat uit Amanda Delgado uit Spanje en Alejo Gamboa uit Argentinië en is opgericht in 2015. In de voorstelling ‘Mentir lo Mínimo’ (lieg zo weinig mogelijk) tonen de twee hun liefde voor circus, clownerie, muziek én wielrennen. Het is grappig, kwetsbaar en intiem, zo blijkt tijdens hun optreden op circusfestival Circolo.
Een diepe buiging
De twee acrobaten spelen in een ronde tent. Op de ronde vloer zijn met witte tape cirkels getrokken, het is een wielerparcours voor wat komen gaat. In de cirkel staat een witte fiets, op zijn kop.
De twee artiesten komen uitgelaten binnen en nemen uitgebreid de tijd om iedereen op de tribune op zijn gemak te stellen: ‘welcome’, ‘welcome’, ‘welcome’. Als ze menen iemand te kennen maken ze een diepe buiging.
Dit gebeurt nog buiten de piste.
Op de schouders
Langzaam verplaatsen de twee zich naar het midden van de tent. Alejo Gamboa klautert op het zadel van de fiets en rijdt rondjes door de piste. De snelheid neemt toe en zijn kunsten ook. Op een fiets kun je rijden, je kunt ook op de pedalen staan, op het stuur, op de uitsteeksels aan weerskanten van beide wielen. Amanda Delgado klimt ook op de fiets. Eerst staat ze achterop, maar ze zit ook op het stuur, klautert op de schouders van haar partner.
In een volgende scène ligt Amanda Delgado op de grond en sleurt Alejo Gamboa haar door de piste, één hand aan het stuur, een hand aan haar arm. Even later fietst hij rondjes en trekt zijn partner aan haar been in het rond. Of dat ook kan als de rollen zijn omgekeerd? Nee. In een korte, openhartige monoloog legt Alejo Gamboa uit waarom. Hij is zwaar, wordt door iedereen ‘el gordo’ genoemd, de dikke, al zijn hele leven lang. Als de badjas uitgaat, toont hij zijn buik. Iedereen mag het zien.
Bijna aanraken
‘Mentir lo Mínimo’ is acrobatiek. Maar het is tegelijkertijd zoveel meer. De persoonlijke onthullingen, ook die van Amanda Delgado die met een afwijking is geboren en het monster werd genoemd, zo vertelt ze, maken de voorstelling erg persoonlijk en brengen de artiesten dicht bij het publiek. Je kunt ze bijna aanraken, in ieder geval met je hart.
Intieme voorstelling
En dat aanraken is voor sommige toeschouwers letterlijk. Ze mogen in de piste op de grond gaan zitten, in een cirkel, dicht bij de rondfietsende acrobaten die op nauwelijks een halve meter voorbijrijden. De piste, de speelruimte, wordt kleiner, de intimiteit groter.
En dan blijkt Amanda Delgado ook nog uitstekend te kunnen zingen. Eerder in de voorstelling maakte ze al een geluidstrack door met microfoon en sampler een klap op de fietsband, het leeglopen van een binnenband op te nemen en die te verwerken in een muziekstuk.
Dat de acrobaten veel in hun mars hebben wordt steeds duidelijker. Amanda Delgado klimt op het lichaam van haar fietsende partner en wentelt zich om hem heen. Ze zit op het stuur, draait zich half om, klimt op zijn schouders en neemt weer de oorspronkelijke positie in. Ook staat ze rechtop op zijn schouders, op zijn handen, op zijn hoofd. Dat gebeurt ook als de fiets in een surplace staat.
Moment van stilte
Die fiets die stilstaat, de twee acrobaten met hun onnavolgbare acts, hun ontboezemingen, de zorg voor elkaar, het respect, op zo’n moment staat de tijd ook even stil.
Wat is dit een hartverwarmende en originele voorstelling.
Gezien op festival Circolo in Tilburg.
FOTO'S: @Jostijn Ligtvoet
